Annelerin Öldüğü Gece Gözlerini Oyan Mavi Kadınlar

13:23 Yazabilen Yaratık 1 Comments

Kuyunun dibinde kurtçuklarla koşan kadınlar, o gece bir çocuk doğurdu. Mavi gözlerini toprağa sürerek kendilerini anlattılar ona. Kıvılcımın bir zamana düşmesi yılları alırdı, kuyunun dibinde göğsü kanserli kadınlar, onların inançları ve geceleri hep bir an bir başka anın değerine varırken, o oldu. Kutsal kitapta O diye bahsettikleri, pek çok kadının doğumuna en olmuştu. Çünkü elleri bir başkasına hiç dokunmadan çürüyecekti. Kuyunun dibindeki çocuklar denizi gökyüzü sanıyordu. O gece bir boğulma gibi sular yükseldi, Musa Kızıl denizi, onun saçlarından alarak anlamı ortaya çıkardı. Yaratıldığında sadece bir kız çocuğu olarak kalacaktı, yüzyıllarca bunun içerisinde yaşlarından vazgeçti. Bir gece tüm kuyuların hepsinde insanlar yaşamaya başladı, o gece onunla sadece gökyüzünde tanışacağımıza söz verdik. O gece birinin doğması için ölüm gerekiyordu. Her çocuk eliyle ölüm getirecek ve dağıtacak tebessümü olanlara, kabul etmek için vazgeçmek gerekecek, anlamlı vazgeçilenler mesela, bir yetenekten, bir anlamdan, ölümü uykusunda bilen kadından belki de. O gece birileri hep bir yere gitmek istedi. Onunla konuşurken ölmesi gerektiğini düşündük, bir göz rengine karşı başka karanlığı ölebilmeli. Bu yüzden gece ve gündüz gibi bölündü gözlerimiz, kapatacak kadar var olmuş muydu?

O gece intihar ederek, onunla doğdum, uzun ve sancılı olsak da onuınla aramızda uzaklıklar var olacaktı. Bu ikiye bölünen zamanın bir anda saçlarını gibi uçuşması. Saklı oluyorsun ve senin gözlerinden zamana yayılıyorum, göğsündeki ben sanki boğazımdaki yıllarında kayboldu, Tanrı diye doğurduğum her zaman senin kuyunda var olacak, gece gibi dualar ediyorken, sırtına dokunduğumu biliyorsun, ölmek için dans etmek, sen ve hiç içinde olmadığım senden, uykularımda sadece bir karanlıkta sesini duyuyordum, ellerim yok edecek her anda seni dinliyordum. Gitmek istiyordun, sadece gözlerini, sonra seni, ellerini, korkularını kaçırdılar, kuşkular küçük göğsünde var oldu. Sonra sadece kurtçuklardan vazgeçtik, ses verdik bir uçurtmanın kırılmasından, işte orada bir kuyunun ta dibinde, ellerimle yarattım, gözlerini kapatmanda, senin kardeşin olmayı ya da seni kendim doğurmuş olmayı isteyecek kadar çok seviyorum.

Ayrılmayız artık.

Sanki birinde bahar çiçeklerinden tüm sözler gerçekliğiyle karşılaşacaktı. Bu gece.